NBA Play-Offs 2018 Δύση

(1)Rockets – Timberwolves (8)

Πρόβλεψη : Οι Rockets προέρχονται από τη καλύτερη σεζόν τους σαν franchise και διαθέτουν στο ρόστερ τους τον MVP (όπως όλα δείχνουν) της φετινής σεζόν. Παίζουν απίστευτο μπάσκετ, λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένη μηχανή και δείχνουν ικανοί να διακόψουν τη τριλογία Cavs-Warriors που κινδυνεύει να γίνει απλώς πολυλογία. Από την άλλη οι Wolves μπήκαν σχεδόν από το παραθυράκι στα Play Off για πρώτη φορά τα τελευταία 14 χρόνια, δίνοντας τέλος στο μεγαλύτερο σερί μη παρουσίας στη post season στην ιστορία της Λίγκας. Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια, αν ο Butler δεν απουσίαζε λόγο τραυματισμού οι Wolves πιθανότατα θα είχαν πολύ καλύτερο πλασάρισμα. Όπως και να έχει, η ομάδα της Μινεσότα δύσκολα θα διεκδικήσει κάτι παραπάνω από μία νίκη . Rockets στα 5.

Match up: James Harden vs Jimmy Buttler.

Κινδυνεύοντας να γίνω ακόμα πιο γραφικός από ότι ήδη είμαι θα θυμίσω πως στα Play Off ξεχωρίζουν οι προσωπικότητες και οι παιχταράδες. Οι δύο ηγέτες των ομάδων λοιπόν θα αναμετρηθούν ουκ ολίγες φορές καθώς αναμένουμε τον Buttler να αναλαμβάνει το δύσκολο μαρκάρισμα του James Harden. Σε αυτή τη περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε δύο πράγματα όμως. Πρώτον πως στα Play Off οι διαιτητές είναι μακράν πιο ελαστικοί στα σφυρίγματά τους, γεγονός που πέρσι αποσυντόνισε τον James Harden που βασίζει μεγάλο μέρος του επιθετικού του παιχνιδιού σε drives που τον οδηγούν στις βολές. Οι “Λύκοι” δείχνουν άλλωστε κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να παίξουν στα όρια του physical. Από την άλλη πλευρά, ο επιφορτισμένος με την αποστολή να σταματήσει τον “The Beard”, Jimmy Buttler, θα βρίσκει μπροστά του στην επίθεση είτε τον Trevor Ariza, είτε τον PJ Tucker. Παίκτες δηλαδή με αθλητικότητα που είναι έτοιμοι να του κάνουν τις βραδιές μαρτύριο. Θα κατορθώσει να παίζει στο 100% των δυνατοτήτων του παρά τη κούραση ;; Ας μη ξεχνάμε το πόσο πολύ παίζει σε κάθε αγώνα (όπως και κάθε άλλος παίκτης του Thibs) και ότι προέρχεται από τραυματισμό. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τους Chris Paul και KAT, οι οποίοι διαθέτουν τη ποιότητα να “εκραγούν” οποιαδήποτε στιγμή, και να μεταμορφωθούν οι ίδιοι στα A-dogs της ομάδας τους.

X-factors: PJ Tucker , Andrew Wiggins.

Ο PJ Tucker αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2016 από τους Toronto Raptors με τη λογική του να αποτελέσει τον LeBron stopper τους. Αυτό βέβαια το σχέδιο δεν πήγε τόσο καλά όσο αυτοί περίμεναν και ο πρώην παίχτης του Άρη μετακινήθηκε προς το Τέξας για να αποτελέσει μέλος ακόμα μίας ομάδας που κινείται με αποκλειστικό στόχο το δαχτυλίδι. Ο στόχος του ;; Να κάνει τη ζωή δύσκολη σε όποιον αντίπαλο του ανατεθεί μέχρι τελικής πτώσης, είτε αυτός λέγεται Durant, είτε Westbrook, είτε Jimmy Buttler. Αποτελεί x-factor όχι μόνο για τη συγκεκριμένη σειρά, αλλά και για όλα τα Play Offs. Από την άλλη ο Wiggins που πιθανότατα θα είναι ο παίκτης τον οποίο θα αναλάβει ο James Harden, οφείλει να είναι περισσότερο επιθετικός και αποτελεσματικός.

(2) Warriors – Spurs (7)

Πρόβλεψη: Οι Warriors τελείωσαν μία σεζόν που παρά τα εξαιρετικά τους νούμερα και ρεκόρ έδειξαν τρωτοί. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και το ότι έδειξαν εξαιρετικά κουρασμένοι και βαριεστημένοι από τη regular season καθώς αυτή πλέον δεν αποτελούσε πρόκληση για αυτούς. Ήρθε λοιπόν η ώρα να αρχίσουν να παίζουν σοβαρά. Και την τελευταία φορά που έπαιξαν σοβαρά, δηλαδή στα περσινά Play Off, τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά. Απέναντι τους, οι Spurs που φέτος έχουν για πρώτη φορά να αντιμετωπίσουν σοβαρά εσωτερικά θέματα. Το ζήτημα του Leonard έχει ταλαιπωρήσει τους Spurs οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να σκουπιστούν από τους πρωταθλητές. Αν δεν γυρίσει ο Leonard (που είναι μάλλον αδύνατο) και μάλιστα στα καλά του, τότε βλέπω τους Warriors στα 4.

Match up: Kevin Durant vs LaMarcus Aldridge

O Kevin Durant αποτελεί τον μεγαλύτερο σκόρερ των ημερών μας. Μετά λοιπόν και τη κατάκτηση το πρώτου δαχτυλιδιού στη καριέρα του έθεσε ως νέο στόχο του να γίνει και ένα defensive force. Και δυστυχώς για τους αντιπάλους του τα κατάφερε. Οι Warriors λοιπόν διαθέτουν πέρα από τον Draymond Green, έναν ακόμα παίκτη ύψους 2.07 ο οποίος καλύπτει άριστα το καλάθι τους ενώ μπορεί με άνεση να φορτώσει 30 πόντους την αντίπαλη ομάδα. Αρκετά άδικο για τους αντιπάλους τους θα έλεγε κανείς. Από την άλλη πλευρά, ο Aldridge εκμεταλλευόμενος την απουσία του Leonard, έπαιξε φέτος σε όλη τη διάρκεια της σεζόν ως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του και τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά. Τελείωσε τη σεζόν με 23 πόντους, 8.5 ριμπάουντ και 2 ασίστ και αν θέλουν τα “Σπιρούνια” να έχουν την οποιαδήποτε ελπίδα στη κόντρα τους με τους Warriors θα χρειαστούν τον έμπειρο Power Forward να παίξει στα όρια του αλάνθαστου όσο πατάει στο παρκέ.

X-factor : Quinn Cook , Rudy Gay.

Ο Cook αποτελεί περίπτωση παρόμοια με τον PJ Tucker που είδαμε παραπάνω. Αποτελεί έναν παίκτη που βάσει του φετινού πάγκου των Warriors αναμένεται να προσφέρει πολλά στη διάρκεια των Play Off ερχόμενος από τον πάγκο ως 6^ος παίκτης με την επιστροφή του Curry. Από την άλλη ο Gay, δεν αποτελεί πιά τον παίκτη που ήταν, όμως διατηρείται φέτος σε καλά επίπεδα ερχόμενος από τον πάγκο και προσφέροντας 11.5 πόντους και 5.1 ριμπάουντ. Στην γερασμένη και μη αθλητική ομάδα των Spurs μπορεί να αποτελέσει ίσως μία ένεση ενέργειας και να βοηθήσει τον coach Pop να κλέψει κάποια νίκη. 

(3) Blazers – Pelicans (6)

Πρόβλεψη : Οι Blazers έχοντας τους Lillard και McCollum για ηγέτες προσγειώθηκαν στη 3^η θέση της Δύσης και θα αντιμετωπίσουν έχοντας πλεονέκτημα έδρας τους Pelicans του AD οι οποίοι είχαν την ατυχία να δουν τον DeMarcus Cousins να τραυματίζεται και να χάνει όλη την υπόλοιπη σεζόν. Στη μεταξύ τους μάχη τα πράγματα αναμένονται να είναι κλειστά. Θα πάω με τους Blazers καθώς διαθέτουν εξαιρετικό coach και τον καλύτερο παίκτη για cluch στιγμές. Blazers στα 6.

Match up : Dame Lillard vs Anthony Davis.

Οι δύο superstars αναμένονται να έχουν μία εξωπραγματική μονομαχία στα όρια super hero movie στη μεταξύ τους σειρά. Από τη μία ο Lillard πήρε στη πλάτη του την ομάδα και την οδήγησε στη 3^η θέση της Δύσης ενώ έχει αποδείξει πως όταν η μπάλα καίει δημιουργεί μια εξωπραγματική σχέση με το καλάθι. Αν δεν μας πιστεύετε ρωτήστε τους Lakers να σας πούνε. Oταν ο Dame χτυπάει με τον δείκτη του τον καρπό του, σημαίνει πως είναι Dame Time και οι Pelicans πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο να τον σταματήσουν. Ο Anthony Davis είναι φέτος θηρίο ανήμερο, ειδικά από τη στιγμή που ο Cousins τραυματίστηκε και δείχνει να μην υπάρχει κανείς ψηλός που αυτή τη στιγμή μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια. Η απουσία όμως κάποιου αξιόλογου side kick πιστεύω θα αποβεί μοιραία για τους Pelicans.

X-factors: Jusuf Nurkic , Jrue Holiday.

Ο Βόσνιος center των Blazers είναι από τους βασικούς λόγους που η άμυνα του Portland μεταμορφώθηκε σε μία από τις καλύτερες της Λίγκας. Όμως απέναντι του θα βρει τον πιο κυρίαρχο ψηλό του κόσμου αυτή τη στιγμή. Ο βαθμός στον οποίο θα καταφέρει να τον περιορίσει θα δείξει τον βαθμό στον οποίο θα μπορέσουν οι Blazers να περάσουν στην επόμενη φάση. Από την άλλη ο Holiday θα κληθεί να αποτελέσει τον δεύτερο τροχό πίσω από τον “the Brow” και να επαναλάβει τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στη regular season ενώ παράλληλα ματσάρεται με ένα από τα καλύτερα back court του NBA.

(4) Oklahoma City Thunder - Utah Jazz (5)

Πρόβλεψη:Η Oklahoma μπορεί να χαρακτηριστεί ως η φετινή ομάδα απογοήτευση. Καταφέρνοντας το καλοκαίρι να υπογράψουν τους Paul George και Carmelo Anthony(δε θα βγάλω hate σήμερα), δημιουργήθηκαν υψηλές προσδοκίες, τις οποίες η ομάδα του Billy Donovan δεν κατάφερε να δικαιολογήσει παρά μόνο σε λίγα παιχνίδια μέσα στη regular season. Παρ' όλα αυτά παραμένει μια ομάδα που είναι ικανή για το καλύτερο(ειδικά αν η big-3 πιάσει καλή απόδοση) και το χειρότερο. Από την άλλη η Utah με ένα εκπληκτικό σερί νικών βρέθηκε να κυνηγάει ακόμα και το πλεονέκτημα έδρας με τον Donovan Mitchell να κάνει απίστευτα πράγματα στη rookie χρονιά του. Ο coach Quin Snyder δεν είναι άδικα υποψήφιος για προπονητής της χρονιάς και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα σκεφτεί για να αντιμετωπίσει τον Westbrook. Ποντάρω στο γεγονός ότι οι Thunder θα γυρίσουν το διακόπτη, θα εκμεταλλευτούν το πλούσιο ταλέντο που διαθέτουν και θα περάσουν στα 6 παιχνίδια. 

Match-up: Russell Westbrook - Rudy Gobert

Θα πει κάποιος γιατί το καίριο ματσάρισμα είναι αυτό μεταξύ ενός guard και ενός ψηλού; Πολύ απλά διότι ο εκρηκτικός guard των Thunder σημειώνει την πλειοψηφία των πόντων του μέσα από τη ρακέτα εκεί που θα τον περιμένει ο μακρύς Γάλλος center και θα δυσκολεύει όλες του τις προσπάθειες. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ψάξει αρκετά το σουτ, τομέας στον οποίο ο Russ δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτικός. Θα έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε πως θα αντιδράσει ο Westbrook και αν θα καταφέρει να διαχειριστεί σωστά αυτή την κατάσταση χωρίς να ζημιώσει την ομάδα του.

X-Factor: Donovan Mitchell

Ο βασικός υποψήφιος για το ROY γρήγορα πήρε το ρόλο του superstar στους Jazz και τους οδήγησε στην είσοδο στα play-offs. Εδώ όμως εγείρεται μια εύλογη απορία. Όσο καλός κι αν είναι εξακολουθεί να είναι rookie και επομένως άπειρος σε καταστάσεις play-offs μια διαδικασία στην οποία η εμπειρία διαδραματίζει ξεκάθαρο ρόλο. Από την άλλη , είδαμε ότι σε σημαντικά και κλειστά ματς της regular season δεν κώλωσε, αντιθέτως βγήκε μπροστά και κουβάλησε την ομάδα του. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν θα καταφέρει να έχει το ίδιο impact και να προσφέρει αυτά που είδαμε ότι μπορεί να προσφέρει στη regular season.

NBA Play-Offs 2018

         

            (1) Raptors – Wizards (8)

Πρόβλεψη : Μία πολύ κλειστή σειρά παρά το γεγονός ότι συγκρούεται ο πρώτος με τον όγδοο της κανονικής περιόδου. Οι Wizards θα βασιστούν στη βασική τους πεντάδα καθώς ο πάγκος τους είναι για άλλη μία χρονιά κακός. Σε πλήρη αντίθεση, οι Raptors γνωρίζουν πως διαθέτουν ίσως την καλύτερη second unit στο ΝΒΑ και θα προσπαθήσουν να το εκμεταλλευτούν. Όμως τα rotations αλλάζουν στα Play Off και οι βασικοί αγωνίζονται ακόμα και για 40 λεπτά. Περιμένω μία πολύ κλειστή σειρά με σκληρά παιχνίδια και νικητές τους Raptors στα 6 παιχνίδια.

Match up : John Wall vs Kyle Lowry & Fred VanVleet

Ο Wall έχει κατακριθεί πολλάκις φέτος από τους συμπαίκτες του όσον αφορά το πόσο βοηθά την ομάδα. Η αλήθεια είναι όμως, πως με 41 παρουσίες του φέτος, οι “Μάγοι” της πρωτεύουσας δεν κατάφεραν να τερματίσουν πάνω από την 8^η θέση. Αποτελεί όμως τον απόλυτο ηγέτη της ομάδας όπως απέδειξε και πέρσι στα Play Off και αν οι Wizards θέλουν να έχουν πιθανότητες για να προχωρήσουν πιο βαθιά στα Play Off θα πρέπει ο ίδιος να αναμετρηθεί τόσο με τον Kyle Lowry όσο και με τον VanVleet που αποτελεί έκπληξη της φετινής σεζόν. Θα είναι όμως συνεπής από τη πρώτη στιγμή ο Kyle Lowry ή θα έχουμε ακόμα ένα mental breakdown ;;

X-factor : Kelly Oubre Jr. , Fred VanVleet.

Οι δύο 6^οι παίκτες των ομάδων θα αποτελέσουν θεωρώ τον X-factor της σειράς. Από τη μία πλευρά ο Oubre αποτελεί τον μόνο αξιόλογο παίκτη που διαθέτουν οι Wizards στον πάγκο τους. Θα έχει λοιπόν όλο το βάρος του σκοραρίσματος όταν οτιδήποτε στραβώσει στην βασική πεντάδα. Όπως είπαμε και πιο πάνω οι Raptors βασίζονται πολύ στη δύναμη του πάγκου τους. Και ο Fred VanVleet θα είναι αυτός που θα κληθεί να πυροδοτήσει αυτή την second unit και να δώσει έξτρα ενέργεια και λεπτά ξεκούρασης στον Kyle Lowry ανοίγοντας το rotation των Καναδών σε εξοντωτικά για τους Wizards επίπεδα.

(2) Celtics – Bucks (7)

Πρόβλεψη : Οι Bucks κατάφεραν στη θεωρία να πετύχουν το ευνοϊκότερο για αυτούς ζευγάρι από τις 4 ομάδες της Ανατολής που πήραν πλεονέκτημα. Από την άλλη οι “Κέλτες”, χτυπημένοι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν από τραυματισμούς και χάνοντας ουσιαστικά τους 2 superstars τους, κατάφεραν να βγουν 2^οι στο πρωτάθλημα παίζοντας όμορφο μπάσκετ (σε πλήρη αντίθεση με τους Bucks) στηριζόμενοι στους rookies τους. Ίσως το πιο αμφίρροπο ζευγάρι της Ανατολής. Αν οι Bucks σοβαρευτούν αμυντικά πιστεύω η σειρά θα κριθεί στα 7 παιχνίδια. Τι ;;Πρέπει οπωσδήποτε να το δώσω σε μία από τις δύο ομάδες ;; Θα ακούσω το NBA Hellas και θα πω ότι θα περάσει ο Γιάννης στα 7 παιχνίδια.

Μatch up : Giannis Antetokounbo vs Brad Stevens.
Θα ήταν ίσως πιο σωστό να πούμε ότι το μεγάλο ματς-απ αυτής της σειράς είναι ο Γιάννης απέναντι σε όλους Celtics. Ο Brad Stevens αποτελεί μια μπασκετική ιδιοφυία και το πως θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει τον Γιάννη αποτελεί μία πρόκληση για αυτόν. Σίγουρα διαθέτει το κατάλληλο υλικό για κάτι τέτοιο καθώς οι Brown και Tatum είναι έτοιμοι να κοντράρουν για 48 λεπτά στα άκρα τον Έλληνα διεθνή. Φέτος, με τους Bucks να δείχνουν χαμένοι κάθε φορά που ο Γιάννης αφήνει το παρκέ, είναι πιθανό να τον δούμε να μένει στο παρκέ ακόμα και σε ολόκληρο το παιχνίδι τις φορές που το σκορ είναι κοντά μέχρι τέλους.

X-factor : Buck’s Centers – Al Horford.Όπως έχουμε ξαναπεί, η γραμμή ψηλών των “Ελαφιών”, για ακόμα μία σεζόν είναι για κλάματα. Οι Maker και Henson δείχνουν ανίκανοι να βοηθήσουν ουσιαστικά τόσο σε επίθεση, όσο και σε άμυνα. Απέναντι τους θα βρουν σε αυτή τη σειρά τον μόνο superstar που διαθέτει ζωντανό αυτή τη στιγμή ο Stevens. Στο κατά πόσο λοιπόν θα εκτεθεί η front line των Bucks θα κριθεί και το κατά πόσο μπορεί το Μιλγουόκι να προχωρήσει στον επόμενο γύρο.


(3) 76ers – Heat (6)

Πρόβλεψη : Οι 76ers κατάφεραν να μπουν στη post season όσο πιο εντυπωσιακά γινόταν, τρέχοντας ένα σερί 16-0. Απέναντί τους θα βρουν μία ομάδα που ενώ δεν διαθέτει τόσο λαμπερό ρόστερ, έχει ένα κράμα εμπειρίας και αθλητικών προσόντων που μπορεί να τους κοντράρει στα ίσια. Μάλιστα όσο ο Embiid παραμένει εκτός πλάνων ο Spoelstra είναι σίγουρο ότι θα έχει αρκετούς άσσους στο μανίκι του. Είναι σίγουρο επίσης ότι θα δούμε την ομάδα του Miami να δίνει προκλητικά το σουτ στον Ben Simmons. Ελπίζουμε να απολαύσουμε φυσικά ακόμα μία παράσταση του vintage Wade. Προσωπικά βλέπω τη σειρά να κρίνεται από το πόσο γρήγορα θα γυρίσει ο Embiid. Εφόσον οι 76ers καταφέρουν να κρατήσουν το πλεονέκτημα έδρας στους πρώτους δύο αγώνες θεωρώ ότι θα καταφέρουν να περάσουν το εμπόδιο των Heat. Αν ο Embiid δεν καταφέρει να γυρίσει άμεσα, Heat στα 6.

Match up : Joel Embiid vs Hassan Whiteside.Οι δύο γιγαντόσωμοι centers έχουν αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς και η μεταξύ τους κόντρα σίγουρα παρουσιάζει ενδιαφέρον. Αποτελούν και οι δύο εξαιρετικούς rim protectors. Θα επιμείνει ο προπονητής των Heat στη μη χρησιμοποίηση του Whiteside στα τελευταία λεπτά των κρίσιμων αγώνων ή θα επαληθευτεί ο O’Neal ο οποίος πριν μερικές εβδομάδες ενθάρρυνε τον Hassan λέγοντας του πως στη post season θα παίξει κομβικό ρόλο;; Ένα ακόμα μεγάλο ερωτηματικό είναι το κατά πόσο θα μπορέσουν οι 76ers να ματσάρουν τον όγκο του Whiteside μέχρι να επανέλθει στην αγωνιστική δράση ο Καμερουνέζος center.

X-factor : Dario Saric , James Johnson.Από την μία πλευρά έχουμε τον Κροάτη forward ο οποίος έφτασε πέρυσι να συζητιέται ακόμα και για ROY. Με πληθωρικό παιχνίδι και με τη δημιουργική ικανότητα που έχει δείξει πως διαθέτει μπορεί να αποτελέσει την έξτρα ώθηση για την ομάδα της Philadelphia όταν τα πράγματα θα κολλάνε. Από την άλλη, ο Johnson θα αναλάβει τον ρόλο που πιθανότατα θα κρίνει τη σειρά, αυτόν του μαρκαρίσματος πάνω στον Ben Simmons. Ο Αυστραλός point forward “τρέχει” όλο το παιχνίδι των 76ers και ο James Johnson με τα πλούσια αθλητικά προσόντα του θα αναλάβει να τον σταματήσει δίνοντας του σίγουρα πολλά σουτ και στέλνοντας τον στις βολές στα πιο κρίσιμα σημεία.



(4) Cavaliers – Pacers (5)

Πρόβλεψη: Οι φετινοί Pacers παρουσίασαν ένα τρομερό πρόσωπο δείχνοντας πως όχι μόνο δεν πάνε για tanking μετά την αποχώρηση του PG13 αλλά αποτελούν ένα σοβαρό franchise με μέλλον. Από την άλλη οι Cavs παρουσίασαν ένα προβληματικό πρόσωπο σε όλη τη διάρκεια της σεζόν όμως το ρόστερ τους διαθέτει πολλούς έμπειρους παίκτες και φυσικά τον βασιλιά LeBron. Είναι πολύ πιθανό να μη καταφέρουν να φτάσουν μέχρι τους Τελικούς αλλά δεν θα αποκλειστούν από τον πρώτο γύρο. Cavs στα 5.

Match up: LeBron James vs Victor Oladipo.

Όταν το καλοκαίρι ο Oladipo μετακινούνταν στην Indiana, έχοντας περάσει μία σεζόν παρατηρώντας τον Russell Westbrook, κανείς δεν περίμενε να οδηγήσει τους Pacers σε μία τόσο εντυπωσιακή σεζόν. Θα χρειαστεί όμως να ξεπεράσει για άλλη μία φορά τον εαυτό του και να παίξει σε επίπεδα MVP αν θέλει η Indiana να πάρει έστω μία νίκη απέναντι στο Cleveland. Από την άλλη πλευρά για τον James δεν χρειάζεται να πούμε κάτι όσον αφορά το τι πρόκειται να κάνει στα Play Off.

X-factor: Jordan Clarkson,Myles Turner.

Ο Clarkson αποτελεί τον πραγματικό ορισμό του 6^ου παίκτη. Του χαρισματικού guard που θα έρθει από τον πάγκο και θα προσθέσει εύκολους πόντους. Με τον LeBron να βρίσκεται στο 33^ο έτος της ζωής του είναι προφανές ότι δύσκολα θα μπορέσει να παίζει 48 λεπτά από τον πρώτο γύρο των Play Offs. Από την άλλη ο Myles Turner αποτελεί ουσιαστικά τον μόνο ψηλό που θα μπορέσει να ταλαιπωρήσει τη front line των Cavs σπρώχνοντας και διεκδικώντας rebounds.

Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός Ανάλυση

Πριν την 24η αγωνιστική της Euroleague ο Ολυμπιακός βρισκόταν στο 16-7 και ο Παναθηναϊκός στο 14-9. Έπειτα από τη βαριά ήττα τους από τη Χίμκι, οι πράσινοι χρειάζονταν τη νίκη ώστε να διατηρηθούν σε τροχιά τετράδας ενώ ο Ολυμπιακός ήθελε να δώσει ένα τέλος στις 5 συνεχόμενες ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μετά από ένα συναρπαστικό αγώνα οι ερυθρόλευκοι πήραν τη νίκη και ως Ρούκουνες θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε αυτό το αποτέλεσμα.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Η ψυχολογία έκανε τη διαφορά
#candy
Το ματς ξεκίνησε με πολλή νευρικότητα, και οι δυο ομάδες ήταν ιδιαίτερα άστοχες και κυρίως έκαναν κακές επιλογές. Αυτό δηλαδή που γίνεται στην πλειοψηφία των ντέρμπι ,κακό ποιοτικά παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με την συνηθισμένη πεντάδα του Σπανούλης, Μάντζαρης, Παπανικολάου , Πρίντεζης, Milutinov. Η επιθετική ανάπτυξη των ερυθρόλευκων είναι γνωστή. Ο Σπανούλης προσπαθεί να παίξει είτε κεντρικό είτε side pick n roll  με τον Σέρβο center. Από εκεί και πέρα υπάρχουν αρκετές επιλογές:1) ο Σπανούλης εκμεταλλεύεται το miss match με τον αντίπαλο  ψηλό είτε τον "παίζει" στα πόδια είτε εκτελεί από την περιφέρεια. 2) Πασάρει στον Milutinov, ο οποίος έχεi roll-άρει στη ρακέτα για να τελειώσει τη φάση έχοντας miss match με τον αντίπαλο guard.

 3) O Παπανικολάου κόβει κατά μήκος της base-line από τη weak-side και πιάνει στον ύπνο την άμυνα. 4) Αν δεν πετύχει κάτι από τα παραπάνω η μπάλα πηγαίνει στον Πρίντεζη για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα , να δώσει πόντους από το post-up. Επειδή ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά διαβασμένος σ αυτό το κομμάτι(επέτρεψε πολύ λίγες φορές να εκτελεστεί με επιτυχία το P&R), ο Σφαιρόπουλος θέλησε να τονώσει επιθετικά την ομάδα του περνώντας στο παιχνίδι τους Mclean, Roberts , οι οποίοι με δύο προσωπικές φάσεις έδωσαν σκορ στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί το 18-16. Συνολικά κακό παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο με τον Ολυμπιακό να βρίσκει μερικές λύσεις από το P&R Σπανούλη-Milutinov και προσωπικές φάσεις από τους Αμερικάνους του.

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν αυτό στο οποίο οι ερυθρόλευκοι πήραν τη διαφορά. Σε αντίθεση με άλλες φορές το δίδυμο Strelnieks- Roberts ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά. Ο Roberts συνέχιζε να πυροβολεί από τα 6,75 για τους συμπαίκτες του και ο Strelnieks παρόλο που δεν σκόραρε όπως κάνει συνήθως δημιούργησε ελεύθερα τρίποντα για τους συμπαίκτες του. Στην παρακάτω φάση ο Παππάς προτιμά να μη δεχτεί τρίποντο από τον Strelnieks, με τον Παπαπέτρου να μένει μόνος του. H καλή απόδοση των δύο guard επέτρεψε στον coach Σφαιρόπουλο να ξεκουράσει παραπάνω τον Σπανούλη, , ο οποίος ξαναμπήκε στο παιχνίδι μετά τα μέσα της δεύτερης περιόδου.

Καίριο ρόλο διαδραμάτισε η είσοδος του Tilli, ο οποίος έφτιαξε την εικόνα της άμυνας του Ολυμπιακού. Παρόλο που δεν σκόραρε πήρε επιθετικά rebounds και έπαιξε μπασκετικό ξύλο στη ρακέτα απέναντι στους αθλητικούς ψηλούς του Παναθηναϊκού. Εδώ μετά από block-out στον Singleton τρέχει στον αιφνιδιασμό για να πάρει την assist από τον Mclean. Προσωπικά δεν περίμενα από το πρώτο του κιόλας ματς να μπορεί να αποδώσει αυτά για τα οποία αποκτήθηκε το καλοκαίρι.

Τα πράγματα δεν άλλαξαν ιδιαίτερα στην τρίτη περίοδο με τον Bobby Brown να αναλαμβάνει ρόλο χειριστή. Έπρεπε να φτάσουμε στην τέταρτη περίοδο για να γίνει η ανατροπή από τον Παναθηναϊκό και σ αυτό βοήθησε και ο Σφαιρόπουλος , ο οποίος δεν φρέσκαρε την ομάδα του και επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να κάνει μεγάλο σερί χωρίς να πάρει κάποιο time-out. 

Στην παράταση και οι δύο ομάδες πήγαν στις σίγουρες λύσεις και έτσι οι ερυθρόλευκοι έδωσαν πολλές επιθέσεις σε Πρίντεζη και Σπανούλη. Βέβαια αυτό που έκανε τελικά τη διαφορά ήταν το τρίποντο του Roberts πάνω στον Singleton.

#Amerikanos

Για τον Παναθηναϊκό το ντέρμπι φανέρωσε πολλά προβλήματα, κυρίως όσον αφορά το rotation του στις θέσεις τις περιφέρειας. Ταυτόχρονα είδαμε ένα σύστημα στο οποίο ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να βρει λύση και έναν νέο παράγοντα μέσα στη ρακέτα. Πάμε να τα δούμε πιο αναλυτικά.

Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με Καλάθη, Τζειμς, Λοτζέσκι, Σίγκλετον και Γκιστ. Αμυντικά ο βασικός προσανατολισμός ήταν πάνω στην αντιμετώπιση των miss match που δημιουργούσε η παρουσία του Μιλουτίνοφ στο παιχνίδι. Συνολικά ο ΠΑΟ προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το P&R Σπανούλη- Μιλουτίνοφ σε 2 φάσεις. Πρώτη φάση ήταν η αλλαγή που έβρισκε τον Γκιστ πάνω στον Σπανούλη με διπλή αποστολή πρώτον να σταματήσει τυχόν drive του ερυθρόλευκου guard και δεύτερον να δυσκολέψει την εισαγωγική του πάσα στο ποστ. Η δεύτερη φάση είναι η αντιμετώπιση του miss match ανάμεσα σε Καλάθη και Μιλουτίνοφ. Εκεί ο Παναθηναικός στέλνοντας απευθείας βοήθεια (χωρίς να περιμένει δηλαδή να βάλει τη μπάλα στο παρκέ ο Σέρβος) και εκμεταλλευόμενος τα καλά χέρια του Νικ προσπάθησε να εγκλωβίσει τον σέντερ του Ολυμπιακού ώστε αυτός να μη διαβάσει σωστά το παιχνίδι και να μην βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια των δύο ομάδων ο Μιλουτίνοφ, όντας ψύχραιμος διάβασε σωστά το παιχνίδι, είτε τελειώνοντας τις φάσεις είτε βρίσκοντας τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Επιθετικά ο Παναθηναϊκός κινήθηκε πάνω σε δύο κυρίως άξονες. Πολλά διαφορετικά συστήματα που είχαν ως στόχο είτε κάποιο ελεύθερο σουτ από Λοτζέσκι (κρύος όπως αναμενόταν μετά από μεγάλο διάστημα απραξίας αλλά με σωστές κινήσεις και επιλογές επιθετικά και αμυντικά) είτε μία κατάσταση miss match. Ειδικότερα οι φάσεις που ο Τζέιμς έμενε μόνος του απέναντι στους αντίπαλους σέντερ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο δεύτερο άξονας την “πράσινης” επίθεσης. Ο Παναθηναϊκός επέμενε όποτε είχε την ευκαιρία σε iso plays του Αμερικάνου (προσωπικά συμφωνώ με αυτή την επιμονή) ο οποίος δέχτηκε πολλαπλές βοήθειες και δεν κατάφερε να σκοράρει σε καμία από τις προσπάθειες του. Από kick out πάσα του ίδιου θα έρθει και το πρώτο εύστοχο τρίποντο του Παναθηναϊκού από τον Τζέιμς Γκιστ. Συνολικά ο πολύ κακός επιθετικά Παναθηναϊκός του πρώτου δεκαλέπτου κρατήθηκε ζωντανός χάριν στο καλό επιθετικά παιχνίδι του Γκίστ αλλά και τα επιθετικά ριμπάουντ που εξασφάλισε.

Με την έναρξη του δευτέρου δεκαλέπτου ο Καταλανός περνάει στο παιχνίδι Παππά και Λεκαβίτσιους ταυτόχρονα, αλλάζοντας το δίδυμο των Καλάθη και Τζέιμς που μέχρι εκείνη τη στιγμή μοιάζαν να “κουτουλάνε”. Δίπλα τους στο παρκέ θα βρεθούν οι Ρίβερς, Γκάμπριελ και Πειν. Ο Γκιστ στα τελευταία λεπτά πριν την είσοδο του Πειν στη θέση του έδειχνε να μην έχει λύσεις στο μαρκάρισμα του ΜακΛιν και έτσι αποσύρθηκε στον πάγκο. Σε ένα κακό από κάθε άποψη δεύτερο δεκάλεπτο θα επιλέξω να σταθώ σε δύο σημεία κλειδιά τόσο για αυτό το παιχνίδι, όσο και για τη συνέχεια φυσικά. Αρχικά εντυπωσιάστηκα τόσο από το επιθετικό παιχνίδι του Πέιν όσο και από το σωστό διάβασμα των παιχτών του Παναθηναϊκού. Χαρακτηριστικές είναι και οι 3 φάσεις στις οποίες ο Πειν σκόραρε ή κέρδισε έξυπνα φάουλ. Στη πρώτη του κατοχή επιθετικά ο Παναθηναϊκός τρέχει μια επίθεση choice με τον Παππά που έχει ως αποτέλεσμα να μείνει ο Πειν με τον Στρέλνιεξ. Ενώ ο Παππάς δεν είχε σωστή γωνία για να δώσει πάσα, δίνει τη μπάλα στον Λεκαβίτσιους και ο Πέιν κάνει ακριβώς αυτό που θα ζητούσε ο κάθε προπονητής κλειδώνοντας τον προσωπικό του αντίπαλο και παίρνει τη ψιλοκρεμαστή πάσα κερδίζοντας εύκολα το φάουλ. Στην επόμενη φάση θα τιμωρήσει την κακή τριπλή αλλαγή του Ολυμπιακού με άλει-ουπ κάρφωμα και τέλος θα κάνει το καλάθι και φάουλ ύστερα από πολύ ωραία σκαστή πάσα του Γκάμπριελ. Συνολικά στην επιθετική του συνεισφορά πρέπει να προσθέσουμε τις μάχες που έδωσε παρότι συχνά δεν βρισκόταν με καλή τοποθέτηση σε κάθε ριμπάουντ χάρη στα μακριά του χέρια. Αμυντικά όμως το δίδυμο Πέιν και Λεκαβίτσιους αντιμετώπισε πολλά προβλήματα σε καταστάσεις P&R απέναντι σε Ρόμπερτς και ΜακΛίν. Αυτό συνέβη αφενός λόγω της αδυναμίας του Λεκαβίτσιους να ακολουθήσει αποτελεσματικά τα σκριν “από πάνω” που τον ωθούσε συχνά να παίζει under δίνοντας την ευκαιρία στον Ρόμπερτς να βρει σουτ μετά από τρίπλα στα οποία ευστόχησε και έφτασε να κλείσει το ημίχρονο με 3/3 τρίποντα + βολές. Από την άλλη ο Πειν έμοιαζε αρκετά χαμένος και αδυνατούσε να ακολουθήσει τα αντίπαλα guards παίζοντας ουσιαστικά παράλληλο hedge out. Αυτό φυσικά δημιουργούσε θέματα όταν χειριστές του πικ ήταν Στρέλνιεξ και Ρόμπερτς. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που στη προσπάθεια του Παππά να “κλέψει” περνώντας πάνω από το σκριν ενώ μαρκάρει τον Στρέλνιεξ, ο Λετονός διαβάζει τη φάση και περνώντας ανάποδα από το πικ φτάνει στο λει απ με τον Πέιν να παρακολουθεί αμέτοχος τη φάση. Συνολικά με εξαίρεση μεμονωμένες φάσεις, ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν κακός με συνολικό αποτέλεσμα του ημιχρόνου να είναι αντιπροσωπευτικό.

                                                             

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Πασκουάλ γνώριζε πως πρέπει να αλλάξει πράγματα και ξεκίνησε με ένα διαφορετικό rotation ξεκινώντας με Kαλάθη, Παππά, Ρίβερς, Σίγκλετον και Γκιστ. Αμυντικά λίγα πράγματα άλλαξαν πέρα από την αυξημένη πίεση των δύο guards του Παναθηναικού που οδήγησε σε δύο κλεψίματα (ένα ο καθένας). Επιθετικα οι “πράσινοι” ενώ δείχναν πιο δραστήριοι, θύμησαν πολύ το πρώτο δεκάλεπτο του παιχνιδιού. Ο Πασκουάλ πέρασε στο παιχνίδι για πρώτη φορά τον Ίαν Βουγιούκα (και όχι τον Πέιν) πιθανώς θεωρώντας ότι με τον Αμερικάνο σέντερ ο Παναθηναϊκός θα ήταν ασταθής αμυντικά. Ο Ολυμπιακός πέτυχε μεγάλα σουτ σε αυτό το διάστημα ενώ συνολικά το ματσάρισμα Βουγιούκα με Μακλίν έγειρε υπέρ των ερυθρόλευκων. Ήταν προφανές ότι το συγκεκριμένο ζευγάρι θα κρινόταν στο κατά πόσο η κάθε ομάδα θα εκμεταλλευόταν τα σημεία που υπερτερούσε ο σέντερ της. Ο μεν Μακλίν υπερτερούσε σε face-up καταστάσεις ενώ ο Ίαν σε post-up. Η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Ολυμπιακού με το σκορ του 3^ου δεκαλέπτου να κλείνει με τη διαφορά στους 12 πόντους υπέρ της ομάδας του Πειραιά. Στο τέταρτο δεκάλεπτο οι “πράσινοι” έκλεισαν πολύ το rotation τους φτάνοντας στην ισοφάριση και στέλνοντας το παιχνίδι στη παράταση. Κοινός παρονομαστής σε όλο αυτό το διάστημα το δίδυμο Καλάθη και Τζέιμς στα guard που αμυντικά έβγαλε τρομερή ένταση, πίεσε μπάλες και κυνήγησε τους αντιπάλους. Χαρακτηριστικές είναι οι φάσεις του τέταρτου δεκαλέπτου που ο Καλάθης κυνηγάει “σαν τρελός” μπάλες για κλέψιμο. Κάποια μεγάλα σουτ και ενέργειες από Ρίβερς και Τζέιμς βοήθησαν τους “πρωτεργάτες” Καλάθη, Γκιστ και Σίγκλετον. Άξια αναφοράς είναι η προσωπική άμυνα του Τζέιμς πάνω σε Μπόμπυ Μπράουν κατά κύριο λόγο.
Έχοντας διαβάσει σωστά τη στατικότητα που υπήρχε με Καλάθη και Τζέιμς μέσα, ο Πασκουάλ παρουσίασε μία τακτική στην οποία ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να βρει λύση και σίγουρα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στα επόμενα ντέρμπυ. Εκμεταλευόμενη την ικανότητα του Καλάθη να ποστάρει κάθε αντίπαλο guard o Παναθηναικός τοποθετούσε συνεχόμενα τον Καλάθη σε post up κατάσταση και τους υπόλοιπους 4 παίκτες ακροβολισμένους έτοιμους για spot shoot ή drive πάνω στο close out. Την ώρα μάλιστα που ο Καλάθης πόσταρε βλέπαμε συχνά τον Σίγκλετον και τον Γκάμπριελ να κινούνται και να δίνουν σκριν ώστε να υπάρχει κίνηση μακριά από τη μπάλα δυσκολεύοντας ακόμα παραπάνω τις βοήθειες του Ολυμπιακού. Ο Καλάθης, όντας ίσως ο καλύτερος Ευρωπαίος guard στο διάβασμα παιχνιδιού αυτή τη στιγμή, τιμώρησε σε κάθε φάση την άμυνα του Ολυμπιακού είτε βρίσκοντας τον κατάλληλο ελεύθερο παίκτη μετά από το ντουμπλάρισμα, είτε σκοράροντας με ταμπλό. Αμυντικά η απουσία του Γκιστ που βγήκε με 5 φάουλ ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής στα τελευταία λεπτά. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί δεν μπήκε ο Θανάσης σε εκείνο το διάστημα ώστε να καλύψει το αμυντικό κενό που δημιουργήθηκε και να προσφέρει ενέργεια και πάθος. Θεωρώ πως ο Γκάμπριελ επιλέχθηκε έναντι του Θανάση λόγω της αδυναμίας του Αντετοκούμπου να βοηθήσει στη παραπάνω τακτική καθώς η αδυναμία του στο μακρινό σουτ σίγουρα θα γινόταν στόχος από τον Ολυμπιακό. Όπως κύλησε το παιχνίδι η μόνη λύση που προσπάθησε να βρει ο πάγκος του Ολυμπιακού ήταν η τοποθέτηση του Πρίντεζη εξαρχής στο μαρκάρισμα του Καλάθη. Ο Νικ διαβάζοντας γρήγορα τη φάση, πήρε ένα απλό σκριν και βρέθηκε ξανά με κοντύτερο παίκτη στο μαρκάρισμά του, μετά τις αλλαγές.

Συνολικά ο Παναθηναϊκός ήταν μέτριος σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού και έδειξε ότι έχει ανάγκη από το να βρει ισορροπίες στους χρόνους στα guard. Το δίδυμο Παππάς-Λεκαβίτσιους δεν λειτουργεί. Αντιθέτως το rotation του δεύτερου ημιχρόνου με Καλάθη-Παππά-Ρίβερς να ξεκινάνε και στη συνέχεια από το πάγκο να έρχεται Τζέιμς, Λοτζέσκι και είτε Θανάσης, είτε Λέκα, είτε ακόμα και Ντένμον δείχνει πιο αποδοτικό. Ο Τζέιμς θέλει χρόνο και υπομονή. Αυτό είναι γνωστό από την αρχή. Αμυντικά είναι άριστος. Επιθετικά χρειάζεται χαλινάρια. Ο Πέιν έδειξε πως με σωστό αμυντικό πλάνο έχει πολλά να προσφέρει στην ομάδα και το θετικό είναι πως φάνηκε ο Πασκουάλ να τον υπολογίζει επιθετικά. Σε ματς που έχασε ο Παναθηναικός κατάφερε να έχει διπλάσιες ασσίστ και μισά λάθη, απόρροια του εξαιρετικού παιχνιδιού του floor general του, Καλάθη. Ακόμα εντυπωσιακή εμφάνιση από Γκιστ και Σίγκλετον.

I'M COMING HOME

“Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν είναι αντίο παρά μόνο τα λέμε αργότερα”

Έτσι είχε αποχαιρετήσει ο Αμερικανός από το Όρεγκον τους φίλους του Παναθηναϊκού μέσω Instagram τον περασμένο Ιούλιο. Επτά μήνες μετά είναι και πάλι εδώ, κλείνοντας με τον πιο ευχάριστο τρόπο την γεμάτη ένταση εβδομάδα του Παναθηναϊκού.

Η αστάθεια των Ντένμον-Λεκαβίτσιους έκαναν φανερή την ανάγκη για ενίσχυση στα guards, η οποία σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Λοτζέσκι έγινε επιτακτική. Ο Ντένμον, ο οποίος πέρυσι αποκτήθηκε ως αντικαταστάτης του Μάικ Τζέιμς, δεν είναι κακός παίκτης. Δεν είναι όμως ο παίκτης που μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδα που διεκδικεί την είσοδο στην τετράδα και η αδυναμία του να βρει ρυθμό και να βάλει τα σουτ στο λίγο χρόνο που παίρνει στην Ευρωλίγκα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση για τον Πασκουάλ.

Ενδεικτικό της αστάθειας του είναι το γεγονός ότι από τους 102 πόντους που έχει ο Ντένμον στη φετινή Ευρωλίγκα, οι 74 είναι στα 7 ματς στα οποία έχει ευστοχήσει στην πρώτη του προσπάθεια. Στα υπόλοιπα 13 ματς που αστόχησε, έχει πετύχει μόλις 28(!) πόντους.

Ο Λεκαβίτσιους από την άλλη είναι λίγο πιο συνεπής συναρτήσει του ρόλου για τον οποίο αποκτήθηκε και η αίσθηση μου είναι ότι θα ταιριάξει αρκετά καλά με τον Τζέιμς. Ο περυσινός MVP του 5ου τελικού δεν είναι άσσος. Είναι ένα combo guard με αρκετά καλή δημιουργία, περισσότερο για τον εαυτό του και λιγότερο για τους συμπαίχτες του, και εξαιρετική αίσθηση στο σκοράρισμα. Ο Τζέιμς όμως είναι παίχτης πρωταγωνιστής και το να του βάλεις έναν ball hog άσσο δίπλα του δε βοηθάει. Το playmaking όμως του Λιθουανού μαζί με το καλό περιφερειακό του σουτ που τον βοηθάει να παίξει μακριά από την μπάλα γίνεται ένα πολύ καλό fit.

Ο Τζέιμς έρχεται για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να προσφέρει το απρόβλεπτο στην επίθεση του Παναθηναϊκού σε βραδιές όπως αυτές στο Μπάμπεργκ. Οι πράσινοι έχουν ως μοναδικό slasher φέτος τον Νίκο Παππά και δίπλα σε αυτόν έρχεται να προστεθεί το εξαιρετικό drive του Αμερικάνου. Ταυτόχρονα προσθέτει ακόμη μια επιλογή στα χέρια του προπονητή του για τις δύσκολες καταστάσεις των φετινών ματς, στις οποίες μέχρι τώρα τα σουτ παίρνουν μόνο οι Ρίβερς με τον Παππά.

Στόχος του Παναθηναϊκού μετά το τέλος της περυσινής season ήταν η διατήρηση του κορμού. Με την επιστροφή πλέον του Τζέιμς, έχουν μείνει οι σημαντικότεροι παίχτες που οδήγησαν την ομάδα στο νταμπλ, πλην του Μπουρούση και του Φελντέιν, αν ο δεύτερος μπορεί να θεωρηθεί κομβικός και στο πρωτάθλημα, αφού η παρουσία του δεν ήταν ιδιαίτερα καλή στους τελικούς, σε αντίθεση με το κύπελλο που αναδείχθηκε MVP στο Αλεξάνδρειο.

Το ρόστερ πλέον των πρασίνων διαθέτει 9 ξένους και ο Πασκουάλ με τη διοίκηση καλείται να πάρει μια απόφαση για το αν θα συνεχίσει με δύο διαφορετικές ομάδες σε Ελλάδα και Ευρώπη ή αν θα αποδεσμεύσει κάποιον παίχτη. Αίσθηση μου είναι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για τον Ντένμον, για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, αφού ο υγιής Λοτζέσκι είναι υπερπολύτιμος για τη φετινή ομάδα, κάτι που φάνηκε και από την απουσία του το τελευταίο διάστημα. Ο Αμερικανός με το Βέλγικο διαβατήριο βοηθάει ιδιαίτερα στην καλή κυκλοφορία της μπάλας, ενώ η ταυτόχρονη παρουσία του στο παρκέ με τον Τζέιμς θα μπορέσει να ανοίξει αρκετούς χώρους για τις διεισδύσεις του βραχύσωμου guard.

Ωστόσο δε θα μας ξάφνιαζε αν ο Τσάβι συνέχιζε με 9 ξένους αφού όπως έχει δείξει πέρυσι με την περίπτωση του Νίκολς, εμπιστεύεται τους παίχτες του και δεν αρέσκεται σε αφαιρέσεις στη μέση της σεζόν.