Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός Ανάλυση

Πριν την 24η αγωνιστική της Euroleague ο Ολυμπιακός βρισκόταν στο 16-7 και ο Παναθηναϊκός στο 14-9. Έπειτα από τη βαριά ήττα τους από τη Χίμκι, οι πράσινοι χρειάζονταν τη νίκη ώστε να διατηρηθούν σε τροχιά τετράδας ενώ ο Ολυμπιακός ήθελε να δώσει ένα τέλος στις 5 συνεχόμενες ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μετά από ένα συναρπαστικό αγώνα οι ερυθρόλευκοι πήραν τη νίκη και ως Ρούκουνες θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε αυτό το αποτέλεσμα.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Η ψυχολογία έκανε τη διαφορά
#candy
Το ματς ξεκίνησε με πολλή νευρικότητα, και οι δυο ομάδες ήταν ιδιαίτερα άστοχες και κυρίως έκαναν κακές επιλογές. Αυτό δηλαδή που γίνεται στην πλειοψηφία των ντέρμπι ,κακό ποιοτικά παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με την συνηθισμένη πεντάδα του Σπανούλης, Μάντζαρης, Παπανικολάου , Πρίντεζης, Milutinov. Η επιθετική ανάπτυξη των ερυθρόλευκων είναι γνωστή. Ο Σπανούλης προσπαθεί να παίξει είτε κεντρικό είτε side pick n roll  με τον Σέρβο center. Από εκεί και πέρα υπάρχουν αρκετές επιλογές:1) ο Σπανούλης εκμεταλλεύεται το miss match με τον αντίπαλο  ψηλό είτε τον "παίζει" στα πόδια είτε εκτελεί από την περιφέρεια. 2) Πασάρει στον Milutinov, ο οποίος έχεi roll-άρει στη ρακέτα για να τελειώσει τη φάση έχοντας miss match με τον αντίπαλο guard.

 3) O Παπανικολάου κόβει κατά μήκος της base-line από τη weak-side και πιάνει στον ύπνο την άμυνα. 4) Αν δεν πετύχει κάτι από τα παραπάνω η μπάλα πηγαίνει στον Πρίντεζη για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα , να δώσει πόντους από το post-up. Επειδή ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά διαβασμένος σ αυτό το κομμάτι(επέτρεψε πολύ λίγες φορές να εκτελεστεί με επιτυχία το P&R), ο Σφαιρόπουλος θέλησε να τονώσει επιθετικά την ομάδα του περνώντας στο παιχνίδι τους Mclean, Roberts , οι οποίοι με δύο προσωπικές φάσεις έδωσαν σκορ στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί το 18-16. Συνολικά κακό παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο με τον Ολυμπιακό να βρίσκει μερικές λύσεις από το P&R Σπανούλη-Milutinov και προσωπικές φάσεις από τους Αμερικάνους του.

Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν αυτό στο οποίο οι ερυθρόλευκοι πήραν τη διαφορά. Σε αντίθεση με άλλες φορές το δίδυμο Strelnieks- Roberts ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά. Ο Roberts συνέχιζε να πυροβολεί από τα 6,75 για τους συμπαίκτες του και ο Strelnieks παρόλο που δεν σκόραρε όπως κάνει συνήθως δημιούργησε ελεύθερα τρίποντα για τους συμπαίκτες του. Στην παρακάτω φάση ο Παππάς προτιμά να μη δεχτεί τρίποντο από τον Strelnieks, με τον Παπαπέτρου να μένει μόνος του. H καλή απόδοση των δύο guard επέτρεψε στον coach Σφαιρόπουλο να ξεκουράσει παραπάνω τον Σπανούλη, , ο οποίος ξαναμπήκε στο παιχνίδι μετά τα μέσα της δεύτερης περιόδου.

Καίριο ρόλο διαδραμάτισε η είσοδος του Tilli, ο οποίος έφτιαξε την εικόνα της άμυνας του Ολυμπιακού. Παρόλο που δεν σκόραρε πήρε επιθετικά rebounds και έπαιξε μπασκετικό ξύλο στη ρακέτα απέναντι στους αθλητικούς ψηλούς του Παναθηναϊκού. Εδώ μετά από block-out στον Singleton τρέχει στον αιφνιδιασμό για να πάρει την assist από τον Mclean. Προσωπικά δεν περίμενα από το πρώτο του κιόλας ματς να μπορεί να αποδώσει αυτά για τα οποία αποκτήθηκε το καλοκαίρι.

Τα πράγματα δεν άλλαξαν ιδιαίτερα στην τρίτη περίοδο με τον Bobby Brown να αναλαμβάνει ρόλο χειριστή. Έπρεπε να φτάσουμε στην τέταρτη περίοδο για να γίνει η ανατροπή από τον Παναθηναϊκό και σ αυτό βοήθησε και ο Σφαιρόπουλος , ο οποίος δεν φρέσκαρε την ομάδα του και επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να κάνει μεγάλο σερί χωρίς να πάρει κάποιο time-out. 

Στην παράταση και οι δύο ομάδες πήγαν στις σίγουρες λύσεις και έτσι οι ερυθρόλευκοι έδωσαν πολλές επιθέσεις σε Πρίντεζη και Σπανούλη. Βέβαια αυτό που έκανε τελικά τη διαφορά ήταν το τρίποντο του Roberts πάνω στον Singleton.

#Amerikanos

Για τον Παναθηναϊκό το ντέρμπι φανέρωσε πολλά προβλήματα, κυρίως όσον αφορά το rotation του στις θέσεις τις περιφέρειας. Ταυτόχρονα είδαμε ένα σύστημα στο οποίο ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να βρει λύση και έναν νέο παράγοντα μέσα στη ρακέτα. Πάμε να τα δούμε πιο αναλυτικά.

Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με Καλάθη, Τζειμς, Λοτζέσκι, Σίγκλετον και Γκιστ. Αμυντικά ο βασικός προσανατολισμός ήταν πάνω στην αντιμετώπιση των miss match που δημιουργούσε η παρουσία του Μιλουτίνοφ στο παιχνίδι. Συνολικά ο ΠΑΟ προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το P&R Σπανούλη- Μιλουτίνοφ σε 2 φάσεις. Πρώτη φάση ήταν η αλλαγή που έβρισκε τον Γκιστ πάνω στον Σπανούλη με διπλή αποστολή πρώτον να σταματήσει τυχόν drive του ερυθρόλευκου guard και δεύτερον να δυσκολέψει την εισαγωγική του πάσα στο ποστ. Η δεύτερη φάση είναι η αντιμετώπιση του miss match ανάμεσα σε Καλάθη και Μιλουτίνοφ. Εκεί ο Παναθηναικός στέλνοντας απευθείας βοήθεια (χωρίς να περιμένει δηλαδή να βάλει τη μπάλα στο παρκέ ο Σέρβος) και εκμεταλλευόμενος τα καλά χέρια του Νικ προσπάθησε να εγκλωβίσει τον σέντερ του Ολυμπιακού ώστε αυτός να μη διαβάσει σωστά το παιχνίδι και να μην βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα παιχνίδια των δύο ομάδων ο Μιλουτίνοφ, όντας ψύχραιμος διάβασε σωστά το παιχνίδι, είτε τελειώνοντας τις φάσεις είτε βρίσκοντας τον ελεύθερο συμπαίκτη του. Επιθετικά ο Παναθηναϊκός κινήθηκε πάνω σε δύο κυρίως άξονες. Πολλά διαφορετικά συστήματα που είχαν ως στόχο είτε κάποιο ελεύθερο σουτ από Λοτζέσκι (κρύος όπως αναμενόταν μετά από μεγάλο διάστημα απραξίας αλλά με σωστές κινήσεις και επιλογές επιθετικά και αμυντικά) είτε μία κατάσταση miss match. Ειδικότερα οι φάσεις που ο Τζέιμς έμενε μόνος του απέναντι στους αντίπαλους σέντερ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο δεύτερο άξονας την “πράσινης” επίθεσης. Ο Παναθηναϊκός επέμενε όποτε είχε την ευκαιρία σε iso plays του Αμερικάνου (προσωπικά συμφωνώ με αυτή την επιμονή) ο οποίος δέχτηκε πολλαπλές βοήθειες και δεν κατάφερε να σκοράρει σε καμία από τις προσπάθειες του. Από kick out πάσα του ίδιου θα έρθει και το πρώτο εύστοχο τρίποντο του Παναθηναϊκού από τον Τζέιμς Γκιστ. Συνολικά ο πολύ κακός επιθετικά Παναθηναϊκός του πρώτου δεκαλέπτου κρατήθηκε ζωντανός χάριν στο καλό επιθετικά παιχνίδι του Γκίστ αλλά και τα επιθετικά ριμπάουντ που εξασφάλισε.

Με την έναρξη του δευτέρου δεκαλέπτου ο Καταλανός περνάει στο παιχνίδι Παππά και Λεκαβίτσιους ταυτόχρονα, αλλάζοντας το δίδυμο των Καλάθη και Τζέιμς που μέχρι εκείνη τη στιγμή μοιάζαν να “κουτουλάνε”. Δίπλα τους στο παρκέ θα βρεθούν οι Ρίβερς, Γκάμπριελ και Πειν. Ο Γκιστ στα τελευταία λεπτά πριν την είσοδο του Πειν στη θέση του έδειχνε να μην έχει λύσεις στο μαρκάρισμα του ΜακΛιν και έτσι αποσύρθηκε στον πάγκο. Σε ένα κακό από κάθε άποψη δεύτερο δεκάλεπτο θα επιλέξω να σταθώ σε δύο σημεία κλειδιά τόσο για αυτό το παιχνίδι, όσο και για τη συνέχεια φυσικά. Αρχικά εντυπωσιάστηκα τόσο από το επιθετικό παιχνίδι του Πέιν όσο και από το σωστό διάβασμα των παιχτών του Παναθηναϊκού. Χαρακτηριστικές είναι και οι 3 φάσεις στις οποίες ο Πειν σκόραρε ή κέρδισε έξυπνα φάουλ. Στη πρώτη του κατοχή επιθετικά ο Παναθηναϊκός τρέχει μια επίθεση choice με τον Παππά που έχει ως αποτέλεσμα να μείνει ο Πειν με τον Στρέλνιεξ. Ενώ ο Παππάς δεν είχε σωστή γωνία για να δώσει πάσα, δίνει τη μπάλα στον Λεκαβίτσιους και ο Πέιν κάνει ακριβώς αυτό που θα ζητούσε ο κάθε προπονητής κλειδώνοντας τον προσωπικό του αντίπαλο και παίρνει τη ψιλοκρεμαστή πάσα κερδίζοντας εύκολα το φάουλ. Στην επόμενη φάση θα τιμωρήσει την κακή τριπλή αλλαγή του Ολυμπιακού με άλει-ουπ κάρφωμα και τέλος θα κάνει το καλάθι και φάουλ ύστερα από πολύ ωραία σκαστή πάσα του Γκάμπριελ. Συνολικά στην επιθετική του συνεισφορά πρέπει να προσθέσουμε τις μάχες που έδωσε παρότι συχνά δεν βρισκόταν με καλή τοποθέτηση σε κάθε ριμπάουντ χάρη στα μακριά του χέρια. Αμυντικά όμως το δίδυμο Πέιν και Λεκαβίτσιους αντιμετώπισε πολλά προβλήματα σε καταστάσεις P&R απέναντι σε Ρόμπερτς και ΜακΛίν. Αυτό συνέβη αφενός λόγω της αδυναμίας του Λεκαβίτσιους να ακολουθήσει αποτελεσματικά τα σκριν “από πάνω” που τον ωθούσε συχνά να παίζει under δίνοντας την ευκαιρία στον Ρόμπερτς να βρει σουτ μετά από τρίπλα στα οποία ευστόχησε και έφτασε να κλείσει το ημίχρονο με 3/3 τρίποντα + βολές. Από την άλλη ο Πειν έμοιαζε αρκετά χαμένος και αδυνατούσε να ακολουθήσει τα αντίπαλα guards παίζοντας ουσιαστικά παράλληλο hedge out. Αυτό φυσικά δημιουργούσε θέματα όταν χειριστές του πικ ήταν Στρέλνιεξ και Ρόμπερτς. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που στη προσπάθεια του Παππά να “κλέψει” περνώντας πάνω από το σκριν ενώ μαρκάρει τον Στρέλνιεξ, ο Λετονός διαβάζει τη φάση και περνώντας ανάποδα από το πικ φτάνει στο λει απ με τον Πέιν να παρακολουθεί αμέτοχος τη φάση. Συνολικά με εξαίρεση μεμονωμένες φάσεις, ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν κακός με συνολικό αποτέλεσμα του ημιχρόνου να είναι αντιπροσωπευτικό.

                                                             

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Πασκουάλ γνώριζε πως πρέπει να αλλάξει πράγματα και ξεκίνησε με ένα διαφορετικό rotation ξεκινώντας με Kαλάθη, Παππά, Ρίβερς, Σίγκλετον και Γκιστ. Αμυντικά λίγα πράγματα άλλαξαν πέρα από την αυξημένη πίεση των δύο guards του Παναθηναικού που οδήγησε σε δύο κλεψίματα (ένα ο καθένας). Επιθετικα οι “πράσινοι” ενώ δείχναν πιο δραστήριοι, θύμησαν πολύ το πρώτο δεκάλεπτο του παιχνιδιού. Ο Πασκουάλ πέρασε στο παιχνίδι για πρώτη φορά τον Ίαν Βουγιούκα (και όχι τον Πέιν) πιθανώς θεωρώντας ότι με τον Αμερικάνο σέντερ ο Παναθηναϊκός θα ήταν ασταθής αμυντικά. Ο Ολυμπιακός πέτυχε μεγάλα σουτ σε αυτό το διάστημα ενώ συνολικά το ματσάρισμα Βουγιούκα με Μακλίν έγειρε υπέρ των ερυθρόλευκων. Ήταν προφανές ότι το συγκεκριμένο ζευγάρι θα κρινόταν στο κατά πόσο η κάθε ομάδα θα εκμεταλλευόταν τα σημεία που υπερτερούσε ο σέντερ της. Ο μεν Μακλίν υπερτερούσε σε face-up καταστάσεις ενώ ο Ίαν σε post-up. Η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Ολυμπιακού με το σκορ του 3^ου δεκαλέπτου να κλείνει με τη διαφορά στους 12 πόντους υπέρ της ομάδας του Πειραιά. Στο τέταρτο δεκάλεπτο οι “πράσινοι” έκλεισαν πολύ το rotation τους φτάνοντας στην ισοφάριση και στέλνοντας το παιχνίδι στη παράταση. Κοινός παρονομαστής σε όλο αυτό το διάστημα το δίδυμο Καλάθη και Τζέιμς στα guard που αμυντικά έβγαλε τρομερή ένταση, πίεσε μπάλες και κυνήγησε τους αντιπάλους. Χαρακτηριστικές είναι οι φάσεις του τέταρτου δεκαλέπτου που ο Καλάθης κυνηγάει “σαν τρελός” μπάλες για κλέψιμο. Κάποια μεγάλα σουτ και ενέργειες από Ρίβερς και Τζέιμς βοήθησαν τους “πρωτεργάτες” Καλάθη, Γκιστ και Σίγκλετον. Άξια αναφοράς είναι η προσωπική άμυνα του Τζέιμς πάνω σε Μπόμπυ Μπράουν κατά κύριο λόγο.
Έχοντας διαβάσει σωστά τη στατικότητα που υπήρχε με Καλάθη και Τζέιμς μέσα, ο Πασκουάλ παρουσίασε μία τακτική στην οποία ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να βρει λύση και σίγουρα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στα επόμενα ντέρμπυ. Εκμεταλευόμενη την ικανότητα του Καλάθη να ποστάρει κάθε αντίπαλο guard o Παναθηναικός τοποθετούσε συνεχόμενα τον Καλάθη σε post up κατάσταση και τους υπόλοιπους 4 παίκτες ακροβολισμένους έτοιμους για spot shoot ή drive πάνω στο close out. Την ώρα μάλιστα που ο Καλάθης πόσταρε βλέπαμε συχνά τον Σίγκλετον και τον Γκάμπριελ να κινούνται και να δίνουν σκριν ώστε να υπάρχει κίνηση μακριά από τη μπάλα δυσκολεύοντας ακόμα παραπάνω τις βοήθειες του Ολυμπιακού. Ο Καλάθης, όντας ίσως ο καλύτερος Ευρωπαίος guard στο διάβασμα παιχνιδιού αυτή τη στιγμή, τιμώρησε σε κάθε φάση την άμυνα του Ολυμπιακού είτε βρίσκοντας τον κατάλληλο ελεύθερο παίκτη μετά από το ντουμπλάρισμα, είτε σκοράροντας με ταμπλό. Αμυντικά η απουσία του Γκιστ που βγήκε με 5 φάουλ ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής στα τελευταία λεπτά. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί δεν μπήκε ο Θανάσης σε εκείνο το διάστημα ώστε να καλύψει το αμυντικό κενό που δημιουργήθηκε και να προσφέρει ενέργεια και πάθος. Θεωρώ πως ο Γκάμπριελ επιλέχθηκε έναντι του Θανάση λόγω της αδυναμίας του Αντετοκούμπου να βοηθήσει στη παραπάνω τακτική καθώς η αδυναμία του στο μακρινό σουτ σίγουρα θα γινόταν στόχος από τον Ολυμπιακό. Όπως κύλησε το παιχνίδι η μόνη λύση που προσπάθησε να βρει ο πάγκος του Ολυμπιακού ήταν η τοποθέτηση του Πρίντεζη εξαρχής στο μαρκάρισμα του Καλάθη. Ο Νικ διαβάζοντας γρήγορα τη φάση, πήρε ένα απλό σκριν και βρέθηκε ξανά με κοντύτερο παίκτη στο μαρκάρισμά του, μετά τις αλλαγές.

Συνολικά ο Παναθηναϊκός ήταν μέτριος σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού και έδειξε ότι έχει ανάγκη από το να βρει ισορροπίες στους χρόνους στα guard. Το δίδυμο Παππάς-Λεκαβίτσιους δεν λειτουργεί. Αντιθέτως το rotation του δεύτερου ημιχρόνου με Καλάθη-Παππά-Ρίβερς να ξεκινάνε και στη συνέχεια από το πάγκο να έρχεται Τζέιμς, Λοτζέσκι και είτε Θανάσης, είτε Λέκα, είτε ακόμα και Ντένμον δείχνει πιο αποδοτικό. Ο Τζέιμς θέλει χρόνο και υπομονή. Αυτό είναι γνωστό από την αρχή. Αμυντικά είναι άριστος. Επιθετικά χρειάζεται χαλινάρια. Ο Πέιν έδειξε πως με σωστό αμυντικό πλάνο έχει πολλά να προσφέρει στην ομάδα και το θετικό είναι πως φάνηκε ο Πασκουάλ να τον υπολογίζει επιθετικά. Σε ματς που έχασε ο Παναθηναικός κατάφερε να έχει διπλάσιες ασσίστ και μισά λάθη, απόρροια του εξαιρετικού παιχνιδιού του floor general του, Καλάθη. Ακόμα εντυπωσιακή εμφάνιση από Γκιστ και Σίγκλετον.